Prolog

"Miłość jest zawsze nowa. I bez względu na to, czy w życiu kochamy raz,

 dwa czy dziesięć razy, zawsze stajemy w obliczu nieznanego. 

Miłość może nas pogrążyć w ogniu piekieł  albo zabrać do bram raju - 

ale zawsze gdzieś nas prowadzi." - Paulo

Coelho

Każdy z nas ma zapewne inną definicję miłości, każdy kocha inaczej ale też każdy uwielbia ten stan i do niego dąży. Dla dziewiętnastoletniej Alicji miłość była sprawą najważniejszą, priorytetową. Od siedmiu miesięcy miała chłopaka Adama - przystojny, wysoki, dwudziestotrzyletni blondyn o niebieskich oczach. Był jej pierwszym poważnym partnerem i kochała go, choć grono znajomych, rodzice na każdym kroku mówili jej, żeby z nim zerwała, że sprowadzi ją na samo dno. Nie słuchała tego, nie wierzyła w ani jedno słowo. Wydawało jej się, że Adam był wzorem chłopaka jakiego pragnęła i choć nie raz już przez niego płakała, to nie zamieniłaby go na żadnego innego. Miłość czasami bywa ślepa i właśnie w tym przypadku taka była..

Dwa dni temu zmarła babcia Alicji i dziś był jej pogrzeb. Dziewczyna przeżywała ciężkie chwile, bo babcia była dla niej zawsze jak druga mama, chciała aby w tej chwili był przy niej Adam ale on niestety miał inne, nikomu nie znane, ważniejsze rzeczy na głowie. Rodzice byli takim rozwojem sprawy zadowoleni, bo już dawno wiedzieli, że na tego chłopaka nie można liczyć i mieli nadzieję, że ich córka w końcu to zrozumie.
- Widzisz, wiedziałam, że on nie przyjdzie. A tak bardzo na to liczyłaś - zaczęła rozmowę mama po pogrzebie przy rodzinnym obiedzie na którym była Alicja z rodzicami i siostrą Jasminą
- Mamo chociaż dzisiaj sobie odpuść, na prawdę nie mam ochoty tego słuchać. Po prostu mu coś wypadło
- Co tym razem? - wtrąciła się Jesi, która też nie akceptowała związku swojej starszej o rok siostry
- Nie wasza sprawa - odburknęła i wstała od stołu
- Siadaj dziecko - złapał za dłoń swojej córki ojciec - Adam to nie jest chłopak dla Ciebie, zrozum to wreszcie. Zmarnujesz sobie przy nim życie
- Jestem dorosła i sama decyduję o swoim życiu - była spokojna, już nie raz słyszała od nich te słowa
- To nie wiek decyduje a mądrości, dojrzałości tylko doświadczenie, którego Ty nie masz.
- Wiem, że mnie kochacie i się martwicie ale ja z nim nie zerwę. Zaakceptujcie to wreszcie
- Będziesz musiała bo ja nie chce widywać go w tym domu - jej matka była coraz bardziej zdenerwowana - Albo tu zostajesz i z nim zrywasz albo..- Alicję zaskoczyły słowa matki, nie przypuszczała, że kiedykolwiek je usłyszy
- Albo co? Mam się wyprowadzić?
- Liczymy na to, że w tej sytuacji nawet się nie będziesz zastanawiać i po prosty zerwiesz z tym darmozjadem
- Macie rację, nie będę się zastanawiać, Wyprowadzam się! A wiecie dlaczego? Bo on nigdy nie kazał mi wybierać pomiędzy wami - wstała i poszła do swojego pokoju się pakować. Była zszokowana ale pewna tego, co zrobiła, za to jej rodzice coraz mniej. Mieli nadzieję, że Ala z nimi zostanie ale niestety się pomylili. Chcieli do niej pójść i przekonać ją aby została ale ich córka już podjęła decyzję. Wiedziała, że w tym domu nie może już mieszkać, kochała swoich rodziców ale w tamtym momencie czuła tylko złość i rozczarowanie. Wzięła swoją walizkę i nawet nie żegnając się wyszła z domu wiedząc że prędko tam nie wróci. Może nigdy..

- Cześć kochanie - weszła do domu Adama otwierając drzwi kluczami, które od niego dostała. To co ujrzała w środku jakoś bardzo jej nie zaskoczyło. Widywała już ten obrazek przynajmniej z pięć razy i za każdym razem bolało coraz mniej
- Alicja, to nie tak jak myślisz - gdy tylko ją zobaczył odkleił się od swojej nowej zdobyczy z którą dopiero co się całował - Choć ze mną do kuchni, wszystko Ci wyjaśnię - złapał Alę za rękę -  a Ty lepiej już idź - zwrócił się do dziewczyny z którą się całował
- Kochanie, wiesz że to dla mnie nic nie znaczyło. To był zwykły impuls, kocham tylko ciebie - podszedł do niej i zaczął jeździć dłonią po jej policzku a ona kolejny raz mu się poddała, przebaczyła choć nie był wart. Nawet nie miała siły, żeby się z nim kłócić
- Dlaczego mi to robisz? - zapytała po cichu?
- Nie wiem, było minęło. Zapomnij - zbliżył swoje usta do jej i zaczął ją całować. Wziął ją na ręce i zaprowadził do sypialni. Dziewczyna nie miała na to ochoty ale nie chciała mu się przeciwstawiać. Kochała się z nim, pozwoliła mu robić to, co chciał nie czerpiąc przy tym żadnej przyjemności.
- Wyjeżdżam - powiedziała gdy leżeli obok siebie
- Gdzie?- zapytał zaskoczony
- Nie wiem, przed siebie. Może do Anglii. Nie mogę tu dłużej zostać
- Rozumiem - pocałował ją w czoło - Jadę z Tobą

_______________________________________________________________________

Jest i pierwszy rozdział. Kawałkiem zaczerpnięty z prologu mojego drugiego opowiadania, którego nie skończyłam i nigdy tego nie zrobię bo onet za bardzo mnie wkurza, dlatego postanowiłam, że rozwinę ten wątek tu i trochę zmienię.
Dodaje dziś, choć chciałam to zrobić we wtorek ale niestety potem będę miała próbne matury i boje się, że nie będe miała czasu
Pierwsze koty za płoty, miłego czytania ;*
Pozdrawiam wszystkich, którzy tu zajrzą i przeczytają i także zostawią komentarz :D